หันทะ มะยัง มังคะละสุตตะคาถาโย ภะณามะเส
มงคลชีวิต ๓๘ ประการที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้
เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง
ในสมัยหนึ่ง พระอานนท์เถระเจ้าได้สดับมาว่า
ภะคะวา สาวัตถิยัง วิหะระติ
เชตะวะเน อนาถะปิณฑิกัสสะ อาราเม
พระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จประทับอยู่
ในพระวิหารชื่อ เชตะวนาราม
ของอนาถปิณฑิกเศรษฐี ณ กรุงสาวัตถี
อะถะ โข อัญญะตะรา เทวะตา
ครั้งนั้นแล เทพยดา องค์หนึ่ง
อะภิกกันตายะ รัตติยา อะภิกกันตะวัณณา
มีรัศมีงามยิ่ง เมื่อปฐมยาม ราตรีผ่านไปแล้ว
เกวะละปัปปัง เชตะวะนัง โอภาเสตวา
ยังพระเชตวันให้สว่างไสวไปทั่ว
เยนะ ภะคะวา เตนุปะสังกะมิ
(เทพยดา) ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า จนถึงที่ประทับ
อุปะสังกะมิตวา ภะคะวันตัง อภิวาเทตวา เอกะมันตัง อัฏฐาสิ
ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว จึงถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า
แล้วยืนอยู่ ณ ที่อันควรส่วนหนึ่ง
เอกะมันตัง ฐิตา โข สา เทวตา ภะคะวันตัง คาถายะ อัชฌะภาสิ
แล้วได้กราบทูลถาม พระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยพระคาถา ว่า
พะหู เทวา มะนุสสา จะ
เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก
มังคะลานิ อะจินตะยุง อากังขะมานา โสตถานัง พรูหิ มังคะละมุตตะมัง
ผู้หวังความสวัสดีได้พากันคิดถึงมงคล คือเหตุให้ถึงความเจริญทั้งหลาย
ขอพระองค์ทรงตรัสบอก มงคลอันสูงสุด ด้วยเถิด
